Patat, gewoon patat

Ik was tien jaar. We waren op vakantie in Frankrijk en ondanks dat mijn ouders niet veel geld hadden, gingen we toch een keer naar een echt restaurant. Gepoetst, gedoucht, en in de minst vuile kleding die in de tent te vinden was mochten mijn broertjes, zusje en ik mee. Naar een écht restaurant! Omdat ik de oudste was wilde ik natuurlijk niet dat mijn moeder voor me bestelde.
Het restaurantje met vijf tafels met rood-wit geblokte kleedjes, open haard en secretaire met fruitschaal, deed overdag waarschijnlijk dienst als woonkamer, en was dus niet erg toeristisch. Geweldig voor mijn moeder die zich na een avondcursus Frans een halve Française voelde, en opleefde bij het zien van de Franstalige menukaart. De tienjarige voor wie een bal gehakt al haute cuisine genoeg was had echter een probleem. Toen de ‘garçon’ (ik droom er nog steeds weleens van dat mijn moeder dit roept) langskwam had ik nog steeds geen idee, en toen hij de pommes frites voorstelde, riep ik opgelucht JA, PATAT! Ze hadden in de keuken blijkbaar ook andere dingen dan slakken, kalfshersenen en kikkerbillen!
Ik had alleen de pech dat de ober een verstokt frietfundamentalist was. En hij zou het dat jongetje, met zijn in een scheiding gekamde haartjes, dat een extra kussen nodig had om boven te tafel uit te komen, wel eens betaald zetten om hem te verbeteren. En zonder met zijn ogen te knipperen zette hij in plaats van overheerlijke goudgele patatjes een bord vol chips op tafel. Chips! En niet eens paprika, maar saaie droge smaakloze naturelchips als avondeten. Op die avond knapte er iets bij dit toen nog onschuldige jongetje. Het zaadje was gepland om uit te groeien tot een volwassen haat voor frietzeggers. En nu 30 jaar later spring ik ‘s nachts nog steeds van dak tot dak, op zoek naar frietzeggers om ze tot de laatste… en als ik er ooit nog achter kom waar dat restaurantje uit mijn jeugd was ZAL IK HET TOT OP DE GROND TOE… Sorry, ik laat me gaan. Laten we patat gaan bakken.

Ingrediënten:

• grote aardappelen
• zout
• mayonaise

Snijd de aardappelen in plakken, dat gaat het makkelijkst als je ze na het snijden van de eerste plak op de vlakke kant legt, en snijd de plakken dan in reepjes. Natuurlijk zijn er ook speciale patatsnijders, maar als je wil dat je patatjes allemaal even dik zijn kan je natuurlijk netzogoed supermarkt FRIET kopen.

Verwarm het frituurvet tot 130-140 graden en bak daarin de patatjes 7-10 minuten voor (ja, ik weet dat dat niet op je frituurpan staat, maar dat zit dus links van de 150. Mocht het echt niet kunnen, bak dan 6 min op 150, of liever 2x3 minuten voor)
Voorbakken is bedoeld om de patatten gaar te krijgen, ze mogen niet verkleuren, dus houd dat in de gaten. Bak ook altijd in kleine porties zodat het vet niet te ver afkoelt.

Laat de patatten nu afkoelen en en verhoog te temperatuur van het vet naar 175 graden. Nu bak je ze lekker knapperig en goudbruin naar smaak (2-3min) en kan je smullen van je zelfgemaakte patatjes met zout en natuurlijk een flinke klodder echte mayonaise.

In plaats van mayonaise, kunt u natuurlijk ook ketchup, curry, pindasaus of osmose op de patatten doen (zie tip van Koen hiernaast).